Vrijdagavond 8 maart, Internationale vrouwendag, kwamen we met velen bij elkaar. Het onderwerp van de, door de Rooie Vrouwen Oude IJsselstreek, georganiseerde avond in het Rode Kafé op Internationale Vrouwendag, was femicide.
Na een welkomstboodschap van Sylvia van Londen leidde Mujde Palavan, Gelders Statenlid, deze avond in met cijfers en sheets over geweld en moord op vrouwen. Feit is dat 1 op de 8 vrouwen te maken heeft met ernstig geweld in de “relationele sfeer”.
Melissa, slachtoffer van een jarenlange periode van geweld, intimidatie en chantage door haar inmiddels ex-vriend, deed hier ook haar persoonlijke verhaal. Ze is na lang vechten, vallen en opstaan nu een sterke en zelfbewuste vrouw, die de eventuele toekomstige confrontatie met haar ex-vriend niet uit de weg gaat, mocht dit zich voordoen. Zij werd hierin altijd ondersteund door haar ouders die altijd achter haar bleven staan. Wat een impact heeft dit op haar leven en die van haar kinderen .
Hierna volgde het verhaal van Jacques en Wanda over hun in 2006 vermoorde dochter Nadine. Hij nam ons mee in hun leven, hoe hun dochter haar vriend leerde kennen en dit haar uiteindelijk fataal werd. “Het is alweer jaren geleden, maar voor ons is het als de dag van gisteren”. “Ik bel je zo terug”; zijn de laatste woorden die Wanda van haar dochter Nadine hoorde vlak voor zij door haar ex-vriend op een gruwelijke manier met messteken om het leven werd gebracht. Dit is ook de titel van het boek dat ze heeft geschreven.
Na deze twee indrukwekkende verhalen sloot Doke de avond af. Zij vertelt hoe zij als diender relationeel geweld tegenkwam. In het begin werd er tegen “huiselijk geweld” weinig ondernomen. Het hoorde er nu eenmaal bij. Dit is gelukkig wel veranderd. De wetgever heeft allerlei maatregelen ontwikkeld, die dit geweld moet indammen. Helaas door onderbezetting en de behoorlijke toename van het takenpakket van de politie krijgt het volgens Doke nog steeds niet de aandacht die het verdient en is hier nog een wereld te winnen.
Foto door Luc Verheij.
